ДАЛИ МАГИЈАТА ЌЕ СЕ ОСТВАРИ, НА САНТЈАГО БЕРНАБЕУ?

El Clásico и волшебниот број, во првиот македонски спортски видео блог . . .

НАЈУБАВИОТ, НАЈЕЛЕГАНТНИОТ И НАЈНЕИЗВЕСНИОТ ФУДБАЛСКИ ПРАЗНИК . . . СО ВЕЛИГДЕНСКА ЗАВРШНИЦА !

Прекрасна средба, после која прво што ќе кажам е мојата лоша проценка од претходниот текст за една битна фигура од првиот дуел.

Алмуниа е првата моја лоша проценка.
Очекував дека ќе биде на „висина на задачата„, просечен како и секогаш. Но, овојпат Алмуниа беше фантастичен, неверојатен, и комплетно без вина дури и за двата примени гола. Меч кој и самиот верувам ќе го памети и штета што неговиот тим не му овозможи цел живот да се сеќава на овој дуел. Во стил на ракометен голман сигурно дека на Меси, Чаби и Ибра, голот со него на средина им изгледаше помал и понизок.

Пеп постави повторно две слични полувремиња.
Првото со пресинг од трите линии, пошироко развлечени со постојано позиционирање што поблиску до голот на Арсенал.
А второто, слично, но малку во обратна високо позиционирана формација. Комплетно трите линии позбиени со поголеми работни задачи наназад кон голот на Валдес.

Причините се јасни,со само една цел, да се постигне што порано гол.
Нешто што му успеа во второто.

Позбиени редови за потешко пробивање на Фабрегас, Насри, Аршавин и Бенто. (Што не беше иста препрека и за Волкот, човекот кој на моменти знаеше да ја измеша крилната одбранбена линија)

А од друга страна (во второто полувреме) со така поставени линии, повеќе простор за брз трк на Меси во фор кон Ибра или варијанта од која паднаа и двата гола, со пас кон Ибра (на линија на офсајд) во брза финализација.

Без многу философирање Пеп очигледно, овојпат и без новина во форматирањето на позициите со нови улоги, требаше да дојде до поповолен резултат барем во првите 20-тина минути.Од 2о-тата минута Арсенал успеа да го балансира тежиштето на игра и веќе почнавме да го гледаме тимот на Венгер кој сме навикнале да го гледаме.

Сепак во едно мора да бидеме прецизни, Барселона беше поконкретна иако без прецизна завршница. Не значи ова дека била класа подобра. Не, напротив, од двете екипи кои играат еден брз, динамичен, отворен и секогаш елегантен фудбал, Барса беше за нијанса поконкретна во дисциплинираното остварување на зададената цел.

Венгер, очигледно дека имаше проблеми со составот.
Но, токму тоа Пеп го искористи.

Сонг во дефанзива дезориентиран, а при транзиција во напад со него се создава критична точка. На вакви две слично-концепциски екипи еден човек може да направи разлика, а да не зборувам се што значи во овој случај „критичната точка„.

Бенто подобар од десно отколку централно пред Валдес, нешто што не смее да се изостави од внимание на Камп Ноу, а на Волкот ќе мора да се обрне многу поголемо внимание. Посебно што централниот хендикеп за Барселона во реваншот ќе биде најосетливото место. Милито ќе покрие дел, Маркез би бил неопходен, но дали Туре ќе добие друга задача и дали ќе се активира Марк Муниеса во негово деби во Лигата.

Ова ќе биде тема на Великденските муабети.
Многу нови прашања отвори дуелот во Лондон, а на некои од нив ќе мора да се реагира веднаш.

Фабрегас и Аршавин со сигурност нема да бидат опасност за Валдес.

Но, дали тоа е само првична еуфорија на позитивно расположение за хендикепираниот Арсенал или Венгер планира ново „откровение„?

Како и да е, очекувам во вторник, завршница на празникот по повод најубавиот, најелегантниот и најнеизвесниот дуел од оваа фаза.

ФАН Vs. ФАН: АРСЕНАЛ - БАРСЕЛОНА . . . статија објавена на порталот www.24fudbal.com.mk

Фанот на Арсенал, Иван Ефремов vs фанот на Барса, Игор Филевски - Филе како загревање за спектакуларниот дуел од Лигата на Шампионите.

Ждребката сакаше Арсенал и Барселона да се сретнат во 1/4 финалето од Лигата на Шампионите, двете екипи кои според многумина го играат најубавиот фудбал во моментов. Љубителите на фудбалот очекуваат спектакуларен, атрактивен, офанзивен дуел, најпрво на Емирати, потоа и на Ноу Камп, несомнено Барселона е фаворит на хартија, но и фудбалерите на Арсен Венгер имаат свои сметки. Барселона јуриша кон ново финале во Лигата на Шампионите кое овој пат се игра на стадионот на најлутиот ривал, Сантијаго Бернабеу, Арсенал бара одмазда за поразот од финалето во 2006. 24fudbal.com.mk во новата рубрика "фан vs фан" разговара со Иван Ефремов, фан на Арсенал и Игор Филевски - Филе, фан на Барселона. 1.Најпрво како сте задоволни од ждребката за 1/4 финалето од Лигата на Шампионите? Иван (Арсенал): Кога би рекол дека сум задоволен и дека прскав од среќа кога ја видов ждрепката, тоа би било претенциозно. Од друга страна, дел од мене го посакуваше дуелов со Барса, затоа што актуелниот шампион прв пат ќе го видиме против екипа која е на еквивалентно техничко ниво и која нема да се плаши да ги нападне. Друг момент е тоа што на млад тим како на Арсенал му одговара да биде предизвикувач па притисокот дефинитивно ќе биде врз Каталонците. Така, во глобала емоциите околу ждрепката се измешани, но за разлика од многумина, мислам дека ќе беше полошо за Арсенал ако го извлечеа со Баерн Минхен или Манчестер Јунајтед. Филе (Барса): Посакував тоа да биде финале, а конкретно во овој круг прво го посакував Манчестер Јунајтед, за уште еднаш да ја потврдиме доминацијата на Блауграна врз фаворитите. Но, ете среќата сакаше да се сретнат токму сега двете екипи кои играат еден слично атрактивен, отворен и напаѓачки фудбал. 2.Арсенал и Барселона важат за двете екипи кои го играат најубавиот фудбал, ќе бидеме ли сведоци на фудбалски спектакл кога е во прашање убавината на фудбалот? Иван (Арсенал): Ова би требало да е најголемата вистина во поглед на дербито. Факт е дека двете екипи го играат најбрзиот и најтехничкиот фудбал како колективни целини, но специфично е и тоа што фудбалска Европа никогаш не била сведок на натпревар со толку многу квалитетни индивидуалци од двете страни. Физиономијата и фудбалските вредности што ги негуваат двете екипи, едноставно гарантираат фудбал кој што јавноста ќе ја остават со подотворена уста и кој ќе биде предмет на пуста желба на многу “нефудбалски“ екипи. Филе (Барса): Да, три години наназад Арсенал е секогаш една од двете екипи кои на крај го добиваат тоа признание. Токму тоа ме остава без здив уште при самата помисла на среда вечер. Нема затворена игра, За Барселона тоа веќе одамна е јасно, но истото важи и за Арсенал. Тие ниту знаат и ниту пак сакаат да играат затворено, она што Челзи може да го игра секогаш кога би посакал. Можеби некој ќе замери на овој мој став, но јас лично, не сакам да гледам затворен фудбал (иако тоа е дел од нечија успешна тактика). Лондон и Барселона ќе бидат вредни и од друг аспект, слични школи во однос на философијата на игра и посебно поради почитувањето кое го имаат еден кон друг Пеп и Арсен. 3.Кои се јаките и слабите страни на вашиот тим? Иван (Арсенал): Најважните одлики на секоја голема екипа се карактер, искуство и жилавост за вадење резултати. Младите момци на Венгер почнаа да ги покажуваат тие шампионски атрибути и во играта на Арсенал може да се забележи онаа зрелост која очајно фалеше изминативе две години. Во поглед на дуелов, екипата што ќе ја добие средината, ќе го добие и натпреварот. Иако Фабрегас е моторот и духовниот лидер на Арсенал, мислам дека најважните играчи против Барселона ќе бидат Сонг и Диаби. Тоа се играчите кои треба да му обезбедат простор на Фабрегас да се изрази, играчи кои фантастично ја читаат играта, имаат неверојатни способности за држење на топката и изострени сетила за квалитетно додавање. Нивната физичка конституција и робусност ќе биде од непроценлива важност против уметничката експресија на Чави и Иниеста. Во другите аспекти, Дани Алвеш ќе има куп работа против Аршавин, истово важи и за Максвел ако Насри игра од десна страна, а назад жестината на Вермаелен и на страничните бекови ќе биде сериозен тест за артилеријата на Барселона. Огромен хендикеп за Арсенал е неиграњето на Галас, но Сол Кемпбел е играч војник кој недостигот на брзина го компензира со огромно искуство и физичка доминација. Во тој поглед е комплементарен со Вермаелен, а и добредојдена е неговата скок игра при корнери. Во генерала ќе биде интересно да се види како Барселона ќе се носи со ултра брзото темпо и пресингот на англискиот фудбал, бидејќи ќе имаат многу помалку време на топка без човек до себе. Филе (Барса): Најсиланата страна е тоа што ние сме Барселона! А слаба страна е што имаме и одлична клупа, па некогаш е тешко да се направи изборот кој да биде меѓу првите 11-мина.... Сепак, сфатете го ова како мала шега. Најсилната страна е сепак што имаме повеќемина кои се поливалентни фудбалери, фантазисти, играчи кои прават разлика на терен, без оглед против кого се игра. Го имаме Меси како предводник на таа интелигентна гарнитура на Блауграна. Во Барселона не постојат „алиби додавања„ или „пимплање„ како што некои наши коментатори од незнаење ги употребуваат како опис на различните фази во тактичката поставеност, во одреден момент. Во нашиот клуб и Валдес е исто толку битен во разигрувањето за Иниеста, исто како и Туре или Меси. Сите линии или ако сакате, сите позиции имаат свои задачи и во одбрана и во напад и во транзиционото движење во одбрана или во напад и обратно. Нешто што многу други клубови го немаат, како на пример, еден Руни или Парк секогаш ќе бидат хендикепирани во одбранбените задачи, бидејќи тие тоа не знаат да го играат, да не зборам за Берба или сличните нему. Во Барселона, Меси и Ибра ќе ги видите и во одбранбени задачи пред својот шеснаесетник, а не само да стојат колку да прават гужва. Слабите страни може да дојдат само од недисциплина во играта и преземањето на просторот. Тоа знае да се случи, посебно ако имаме пред себе екипа која играта ја развива преку брзи крила до експлозивни и динамични напаѓачи. Аршавин е причина за страв, но ако дисциплинирано се затвори Фабрегас и еветнуално Диаби или Сонг на средина, тогаш и тој веќе не е којзнае каква опасност. А да бидам искрен, можеби малку се плашам во прецизната соработка меѓу Пујол и Милито за контрола на просторот по десната страна при излетите на Алвеш. Ако биде и таму се као што треба, тогаш ќе уживаме во прекрасен фудбал меѓу овие два тима во кој Барселона ќе биде поуспешна. 4.Од каде мислите дека ќе доаѓа најголемата опасност за вашиот тим, кое е најсилното оружје на противникот? Иван (Арсенал): Барселона не е Меси. Барселона не е ни само Чави ни Иниеста. Тоа што ја прави Барселона најдобар тим во Европа е уиграноста која се движи по тенката линија на генијалност и лудило. Оваа постава игра заеднички толку време што за нив е веќе физички невозможно да не играат совршено. Барселона е хетерогена смеса од млада крв во играчи како Меси, Педро, Бојан и Бускетс, искуството на Чави, Иниеста и Анри, лидерскиот дух на Пујол и Пике и современата визија на Гвардиола. Не е тајна дека Меси е најдобар играч во светот, но навредливо е да се каже дека Барселона се носи на неговите квалитети. Барселона е повеќедимензионална фудбалска институција. Тоа е нејзиното најголемо оружје. Филе (Барса): Па пред се опасноста најмногу ќе доаѓа од дисциплината во Барса. Ако се почитуваат принципите за пресинг кога топката е кај противникот, освојувањето на просторот во прецизни пасови на последните две линии и посебно брза транзиција кога ќе се загуби топката, тогаш не верувам дека ќе има опсаност. Единствено и во тој случај би оставил мал простор на внимание повеќе на евентуалните прекини во растојание на 20 метри од Валдес. Е сега, ако ова се расштимува, тогаш опасноста ќе доаѓа од сите позици, од Вермален па до Бендтнер. Но искрено, не верувам. 5.Кои сметате дека се слабите точки на противникот кои вашиот тим може да ги искористи? Иван (Арсенал): Во последниве неколку натпревари одбраната и средниот ред на Барса се интересен предмет за опсервација. Јаја Туре е пример од учебник за тоа како како паѓа формата кај фудбалерите, а задната одбранбена линија би делувала малку комично кога не би биле Пике и Алвеш. Исто така би ја посочил нестабилноста на Валдез и неконзистентноста на Пујол. Филе (Барса): Слабиот голман пред се. Тоа според мене е една од најлошите точки, кои ќе бидат „празник„ за Меси, без разлика дали ќе брани Алмуниа или Фабијански. Е сега се ќе зависи од тоа со кој состав ќе излезе Венгер. Јас би сакал да игра Росицки уште од првата минута, како што исто мислам дека и Едуардо би бил корист во наша полза. Вермален го очекувам со екскурзии напред а тешко дека Клиши со Диаби би можеле да ја пополнат празнината во евентуалната брза контра, уште помалку мислам дека пак Сања би ја префрлувал таа страна успешно во таков напад. Сметам дека и Пеп ќе дава насоки за повеќе шутеви надвор од шеснаесетникот, токму поради најслабата точка, бројот 1. 6.Барселона не крие дека посакува да го врати Фабрегас, медиумите се преплавени шпекулации на оваа тема, колку тие би можеле да влијаат на играта на Сеск на овој двомеч? Иван (Арсенал): Медиумската хајка против Арсенал е константа како вечната транзиција на нашава земја. “Легијата на странци“ на Венгер е стандарден предмет на дискусија за медиумите во Англија, но изживувањето и притисокот на Барселона заедно со шпанските весници, кон Арсенал и Фабрегас е благо речено, срамота, пример за непочитување на професионална етика и ужасно евтин журнализам. Фабрегас е искален професионалец кој одлично се позиционира во тој лавиринт од лаги и не гледам како тоа би влијаело на неговиот мотив и играта во овие два натпревари. Филе (Барса): Тоа е повеќе од јасно дека Фабрегас се враќа во Барселона. Но тоа, повеќе сум од сигурен дека нема да има никакво влијание, барем на првиот меч. За вториот, веќе во прашање се емоции, кога 100 илјади ќе му аплаудираат, но и тука се ќе биде јасно по тоа прашање. Сепак станува збор за професионалци, иако и тие се од „крв и месо„. 7.Вниманието ќе биде насочено и кон Тиери Анри, легендата на Арсенал по ждребката изјави дека ќе му биде многу тешко да игра против својот поранешен клуб. Јасно е дека Анри не важен за играта на Барса како што се важни Меси, Иниеста, Чави... но неговиот настап против Арсенал е момент кој мора да се одбележи. Иван (Арсенал): Анри е можеби најдобриот играч на Арсенал на сите времиња. Неговото враќање буди емоции, а неговиот ставс говори доволно за врската што ја има со навивачите. Отворено зборува дека не сака да игра против Арсенал, за неговата психичка состојба во пресрет на дуелот и нормално, за желбата некој ден повторно да се врати во Арсенал во некоја друга улога. Сепак, сигурен сум дека доколку игра, како и секој професионалец ќе даде се од себе и неговата добра игра нема да го наруши угледот кој го ужива во очите на сите луѓе на кои им значи Арсенал. Тиери Анри е жива легенда и ќе добие достоен пречек. Филе (Барса): Не се сложувам дека Анри ќе биде со најголемо насочено внимание. Прашање е дали Анри ќе биде дел од првата 11-торка. Можеби токму тука Пеп ќе го направи тоа што им го направи во средниот ред како прво изненадување во Лигата на Шампионите на екипата на Интер, кога правеше ротација во секоја минута на Чаби и Иниеста, кога Камбијасо не знаеше каде се наоѓа и која му е задачата. Мислам дека тоа Венгер веќе го виде. Но сеуште немаме видено такви ротации меѓу втората и третата линија, посебно во фаза на одземена топка на средина на терен и брзо префрлање во финализација. Анри нема да биде тоа што сите очекуваме посебно не сега, затоа од него и не очекувам многу, да не речам , дури очекувам да игра само едно полувреме, ако стартува. 8. Финалето оваа сезона се игра на Сантијаго Бернабеу, дали има посебно значење за Барса да ја освои Лигата на Шампионите на стадионот на најлутиот ривал Реал Мадрид? Филе (Барса): Ако шетате низ Каталуња и ако направите анкета кој натпревар е најважен за Барселона во текот на една сезона, ќе добивате само еден одговор „Ел Класико„. Ниеден натпревар не може да биде поважен од тој, без оглед дали станува збор за борба за титула или едноставно натпревар кој бодовно не решава ништо. Е сега замислете го тоа, Финале и шампионска титула на Сантјаго Бернабеу. Тоа е повеќе и од „кордонот„ кој би го добиле ако се освои титула, едно коло пред „Ел Класико„. 9. Овој дуел може да се гледа и како шанса на Арсенал да се одмазди за поразот во финалето од Лигата на Шампионите во 2006, дали и вие гледате така на овој двомеч? Иван (Арсенал): Таа искра сеуште тлее. Ме плаши какво влијание ќе има врз Алмунија кој во последно време е прилично несигурен, а и беше најодговорен за разочарувањето во 2006. Се надевам дека Арсенал тој гнев ќе го катализира во мотив плус да се добие актуелниот шампион и дека од целата галама ќе излезе нешто конструктивно. Приликата за реванш пристигна во вистинско време. 10. Првиот натпревар се игра на Eмирати, реваншот е на Ноу Камп, колку ваквиот распоред може да биде значаен за конечниот исход на дуелот? Иван (Арсенал): Реваншот на Ноу Камп може да биде голем плус за Барса, но и не мора да значи. Арсенал е екипа што напаѓа без разлика каде игра, па така на натпреварување од ова ниво, разликата дома-гости постанува некако споредна. Секако дека Ноу Камп е култ и не многу посакувано место за противниците, но арсенализацијата на Емирати кажува дека и Арсенал подготвува пеколна атмосфера за гостите. Овој сплет на околности сигурно ќе има влијание на исходот, но мислам дека нема да биде пресудно. Од фудбалски аспект би сакал дуелот да остане неизвесен после првиот меч, за да гледаме уште еден квалитетен, но од навивачки аспект и со обзир кон моите живци, би сакал Арсенал уште дома да ја заврши работата. J Филе (Барса): Па, сем емотивниот момент, за овие два тима тоа воппшто не е којзнае каков бенефит. Емирејтс има друга магија за разлика од Камп Ноу. Тоа можеби е пресудно за другите клубови, за фудбалери кои психолошки паѓаат после првиот примен гол. Во Арсенал и Барселона, побеничкиот дух има сосем друг код во карактерот на клубот и нормално меѓу фудбалерите кои ги носат тие дресови. 11. Ваша прогноза, како ќе заврши овој дуел? Иван (Арсенал): Во принцип не зборувам пред рака, бидејќи ионака има доволно “спортисти“ по кладилниците кои ќе излезат со своите стручни прогнози, па така ќе се воздржам од директно предвидување на резултатот. Сепак, би рекол дека на Емирати Арсенал нема да издржи без примен гол, но ќе даде повеќе од Барселона, а на Ноу Камп очекувам победа на Барселона или нерешен резултат, но и во двата случаи, гол разлика со која што Арсенал ќе оди понатаму. Филе (Барса): Па очекувам дека Барселона нема да загуби на Емирејтс, а ако имаме среќа со точките кои претходно ги споменав може и евентуално победа со гол предност,. Додека на Камп Ноу очекувам повеќе голови, пред се. Подготви: Ристе Ѓорѓиевски

II ДЕЛ: ФЕРГУСОН „СИ ЈА СКРШИ ГЛАВАТА„ ВО РИМ, НО ВЕНГЕР НЕ Е ФЕРГУСОН . . .

Зошто Арсенал има повеќе шанси против Барселона,

отколку Манчестер Јунајтед против Баерн Минхен?

Натпреварот против Ливерпул, кој ја имаше сличната тежина како оној кој наскоро ќе биде примарна цел на „црвените од Манчестер„ беше една од возможните слики за анализи и во Минхен.

Ван Гал сигурно дека ги фати сите белешки од ова дерби.

Спора одбранбена линија во фаза на транзиција во напад, кога многупати секој сам, индивидуално според сопствените квалитети мора да најде начин како ќе ја додаде топката на некој соиграч или да ја префрли во долг пас на сосем друга странична позиција каде би го префрлил и тежиштето на притисокот од противникот.

Фудбалери - напаѓачи кои скоро и воопшто да не знаат да играат во одбрана, туку едноставно најчесто се во таа фаза колку „да се присутни, правејќи „гужва„ но факт е дека сето тоа е без сериозен притисок. Нормално дека сосем е друга нивната динамика и улога кога ќе се во транзиција на напад и посебно во фаза на напад до финализација на акција.

Практично се е оставено на робусниот Руни, кој како еден од најексплозивните напаѓачи во светот, многу често го има вистинскиот старт и одличното позиционирање во просторот од 25-30 метри пред противничкиот гол. На истата линија во контра е скоро несопирлив.

Но токму тоа е она што Баерн Минхен може да го затвори.

Прекин на дијагоналните додавања кон Руни од позициите на централните движења при позиционирано градење на акциите со повеќе додавања меѓу Флечер, Керик, Парк и Нани. Тоа што Бенитез дисциплинирано го имаше поставено во првото полувреме, во второ само по ради недисциплина, најмногу од аргентинците, успеа да дозволи развој на играта на Фергусон и резултатски развој во корист на домаќинот.

Баерн Минхен е драстично подисциплинирана екипа од Ливерпул. Средниот ред и убивањето на позициите кои ги споменав ќе биде многу потранспарентно. Манчестер Јунајтед, факт е дека има многу полоша игра од минатата година. Исто така е факт и дека најголем дел од играта ќе се базира (наредната среда) на експлозивноста на Руни, човек кој знае да направи теренска разлика во сопствена корист. Но, ако Фергусон не внесе некаква новина (што искрено е тешко, пред се поради менталното ниво на оваа комбинација на фудбалери кои не се карактеризираат со поливалентни особини што би можеле да прифатат лесно менување и ротирање на своите позиции) тогаш и со многу повеќе сигурност можам да претпоставам дека и мојот хипотетички став од минатиот текст ќе стане наскоро реалност.

А зошто Арсенал има повеќе шанси против Барселона ќе биде тема и во наредниот текст, продолжение на оној со кој започнав оваа серија. Ако сеуште не сте го прочитале првиот, Ви препорачувам во меѓувреме да го отворите и него, пред да го дочекате третиот дел од оваа тема - „Кој и зошто во Мадрид?„.

ФЕРГУСОН „СИ ЈА СКРШИ ГЛАВАТА„ ВО РИМ, НО ВЕНГЕР НЕ Е ФЕРГУСОН . . .

Првиот натпревар на „Емирејтс„ а вториот на „Камп Ноу„ можеби ќе биде една од предностите кои се на страната на европскиот шампион.


Но, овој натпревар е еден од најдобрите согласно фудбалската игра која треба да изнуди атрактивен, брз, разнолик и гледлив фудбал. Екипата која со години е прогласувана за најдобра во таа смисла, овојпат уште во оваа фаза налетува на Барселона. Каталонците тоа го покажаа минатата сезона, а дури и во последните натпревари, после малата криза која секоја сезона од крајот на декември до март е забележителна во таквите амплитуди на квалитет.

На моменти слична игра, дури и на неколку позиции со слично ниво на високо квалитетни, поливалентни фудбалери, тоа ќе биде фудбал кој најавува вистинско уживање. Факт е дека токму тие поливалентни фудбалери, а посебно фантазисти, ги има повеќе во Блауграна, но нималку лошо во таа насока не е ни кај Топџиите. Проблемот на разликите може да биде евентуално во искуството.

Многу важно прашање ќе биде дали повредените во Арсенал ќе имаат време да бидат во форма и да влезат во овој дуел. Не сите, но барем оние кои ги очекуваме, да се надеваме.

Втора работа е што во ваквите дуели, најголемо влијание има дозата на адреналин и дисциплина. Тука веројатно Арсенал ќе биде во мала предност, барем на првиот натпревар, бидејќи поголем предизвик да се игра против шампионскиот тим пред своја публика во оваа фаза, кога сеуште се тазе дури и емоциите полни со „париска одмазда„,нема.

Во исто време веќе сите знаеме дека Пеп мора да внесува уште новини, бидејќи играта на Барса „е одамна прочитана„, што за Венгер нема да биде тешко барем на хартија да го пронајде вистинскиот одговор.

Уште една од битните карактеристики за овој дуел е токму Венгер. Тој е човек кој е гладен за резултат, барем во оваа позиција после толку години. Има „болница„ во тимот и знае колку е лесно ранлив. Во овој миг, нималку не е толку своеглав како стариот Ферги кој не сакаше да ги послуша советите на сите медиуми во Англија пред финалето во Рим. Изигра „со глава низ ѕид„ и си ја „скрши главата„. Венгер сега и да сака, тоа нема да го може. Значи,Пеп ќе има потешкотија, од можноста да му се случи Челзи од минататасезона (иако да бидам реален, Арсенал скоро и никогаш да не ја игра таа игра).

Токму тоа е убавината на ваквите фудбалски дуели и ваквите фудбалски стратези-моментите на изненадување, како што Мурињо го збуни Анчелоти во Лондон.

Сигурен сум дека уште денес Венгер почнува со свои лични анализи в глава на тема „со што ќе може да го изненадам Пеп, а тоа да биде вистинско изненадување, неочекувано, барем во првиот натпревар?„.

Ако Барселона го изгра убаво првиот дуел, тогаш на „Камп Ноу„ приказната ќе биде само формалност. Арсенал нема да има никаква можност на еден од најубавите стадиони во светот, да се растрчува во лесна, мека и активна игра.
Ова е само првична моја претпоставка, која сигурно ќе биде надградувана со секое ново коло од националните првенства и секоја новина согласно индивидуалната форма и евентуалните повреди.

А за дуелот кој го сметам за еден од можностите за евентуалниот финален противник на Барселона (ако го помине Арсенал) е Баерн Минхен - Манчестер Јунајтед. Предноста што им ја давам на баварците ќе ја образложам во наредниот текст. Но, во секој случај е најповрзана со одличната игра која ја има Баерн Минхен, дури и кога губи наспроти робусната игра на Манчестер која понекогаш е на сила, моќна и со не многу убавина за да може да се делат епитети кои ги користам за натпревар со прекрасна привлечност за гледливост.

Интер, исто така ќе биде споменат и подоцна, но тоа веќе годинава е прочитана приказна, без оглед што Мурињо е еден од стратезите кои се наоѓаат на највисоката позиција „на табелата„ во која се вреднуваат интелигентните поставувања и движење на формациите. Сепак квалитетот со кој располага во случајов ќе биде хендикеп за престој во Мадрид.

АПАТИЈА, ВО СЕКОЈ ПОГЛЕД...

Ќе се поставуваат вечерва прашањата кои веќе утре ќе мора да бидат одговорени, но не од Пеп туку од екипата која играше непрепознатливо за онаа која се навикнавме да ја гледаме дури и во поразот од Атлетико, па дури и во убавата победа со не толку спектакуларна игра од последното Ла Лига коло.

Штутгарт ја имаше шансата со која само ќе ја потврдеше својата форма во последните седум натпревари од Бундеслигата.

Не случајно поведе.

Не случајно имаше и шанси да го зголеми водството, но сепак поседот на топката беше единствената позитивна работа која е дел од генетскиот код на секој каталонски фудбалер (тука ќе ги вметнам и интернационалците кои во Каталонија се среќаваат со еден систем кој никогаш претходно не го играле).

Пеп беше дециден пред натпреварот, дека е тешко но ќе се игра истото како и секогаш, брзо движење на топката, во двете линии пред Валдес, со што повеќе додавања во освојување на просторот, како би се удвоиле лесно и брзо во евентуалниот контранапад на Швабите.

Но, видовме една сосем друга игра.

Непрепознатлива.

Без притисок во фазата на губење на топка.

Немаше динамика.

Стереотипни додавања кои ги гледам кај тимовите кои се далеку зад класата на Барса.

На моменти како да се движеа во обратна насока од задачите на Пеп.


Среќа што Ибра го компензираше она што претходно сите заедно (и со него) го прикажуваа...

Утре е нов ден.

Нов ден кој ќе ја избрише вечерашната апатија од Штутгарт...


П.С:

Сеуште не можам да верувам дека во професионалноста на нашата работа има луѓе на кои им е дадена одговорност, а тие да не сакаат да мрднат ниту со мал прст за своето знаење... барем за тоа денес постојат голем избор на патеки за себенадградба...

Веројатно затоа и сеуште сите слушаме, се нервираме, а некогаш и го исклучуваме аудиото во некоја од мозочните ќелии, кога ќе прострујат речениците од типот:

„... Барса вечерва игра во формација 4-3-2-1...„

или

„...Бускетс ја враќа топката назад, бега од одговорноста...„

а да не ги споменувам правилата кои се однесуваат на судиските одлуки како „офсајд„ или „пенал„...

Никој не се родил учен, ама да не сакаш да учиш во текот на животот, е тоа е жално, рамно на двоцифрено IQ...

П.П.С

1.
Мурињо во 2008 имаше презентација пред мала група на луѓе од Бордот на Барса, во која во тричасовно претставување ја објаснуваше својата теорија на форматот 4-3-3 и негова помодерна варијанта во транзицијата. Тоа се случуваше неколку месеци по скоро двомесечните „фингирани прес конференции„ на Рајкард каде токму холанѓанецот пак објаснуваше пред медиумите (барајќи поддршка од Сосиото на клубот), зошто, ако продолжи „болницата„ во екипата, ќе мора да го смени почетниот формат во 4-4-2... Нормално, беше „распнат„ а подоцна и сменет...

2.
„Повратните топки„ и создавањето на триаголници се задолжителна лекција при освојување и владеење на просторот, со кои топката барем еднаш (скоро задолжително) мора да преминува во „повратна„ меѓу одбраната и средниот ред пред да влезе во финализација на последната линија фантазисти, кои одлучуваат зависно од моментот на ситуацијата дали ќе направат уште една „повратна„ или преминуваат во фаза на шут.

...ова колку за информација за да не бидам погрешно сфатен, туку исклучиво професионално...

МАКЕДОНИЈА СЕУШТЕ ГО ЧЕКА „НАЈГОЛЕМИОТ ПРАЗНИК„

САМО ПРАВИЛЕН СИСТЕМ МОЖЕ ДА ЈА ВАЛОРИЗИРА ПРОФЕСИОНАЛНОСТА, ПОСВЕТЕНОСТА И ЉУБОВТА КОЈ ИДИВИДУАЛЦИТЕ ГИ ПРАВИ ТИМСКИ ИГРАЧИ...СИСТЕМ, КОЈ НЕДОСТАСУВА ВО ЛАНЕЦОТ НА ПОЗИТИВНИ РЕЗУЛТАТИ. ..СИСТЕМОТ КОЈ МОЖЕ ДА НАПРАВИ РАЗЛИКА И ИСЧЕКОР ВО МАСОВНИТЕ И ПОПУЛАРНИ СПОРТОВИ, ЗА КОИ СМЕ И ГЛАДНИ И ЖЕДНИ...


Голем дел од стартот на годинава ми помина во рекапитулар на претходната, во споредбени активности и паралели на различни концепти и резултати од македонските настапи во репрезентативно или клупско претставување. Тешко е да се најдат вистинските моменти кои би требале да бидат репер и пресликување во сите сегменти од спортовите во кои би сакале да направиме успех, но факт е дека пред „резултатите и критичарите молчат„. Па токму оттаму ако се тргне, тогаш би требало настапите на каратистите кои ги достигнаа европските величини, да бидат пример и огледало на тоа каков пристап во професионалноста ни е секаде потребен.

Наташа Илиевска, девојката која ја освои Европската сребрена титула и се наметна на секое следно натпреварување како фаворитка во борбите за медал е првиот и најсилниот пример за тоа. Потврдата за професионално и дисциплинирано посветено спортување ја доби и во шампионската титула од Европското Универзитетско Првенство. Наташа Илиевска во финалето го покажа она од кое сите противнички стравуваа. Резултатот подоцна претставуваше еден од најголемите бенефити за каратето во Македонија, бесплатен ПР кој ја исфрли во орбитата на успехот подоцна и во останатите титули, „Најдобра спортистка на Македонија„, титулите за нејзиниот тренер, стипендијата од Агенцијата за спорт и млади, стипендијата од нејзиниот матичен клуб КК „Макпетрол„. Сите овие титули и ја отворија вистинската патека на движење кон следните чекори. Го напушти претходното работно место (кое не беше поврзано со карате спортот) ја доврши магитратурата на електро-техничкиот факултет и стана професионален спортист, кој секојдневно по двапати тренира и живее веќе само од спортот. Наташа Илиевска денес е пример за професионален спортист од сениорската светска категорија.

Втората приказна повторно е од истиот спорт. Тринаесетгодишникот кој ги освои сите можни титули на државните и интернационални турнири, стана и најмладиот Балкански Шампион – Никола Димитријевиќ, детето кои ги остварува своите соништа. По примерот на неговата учителка, претходно споменатата европска вицешампионка и универзитетска европска шампионка, Никола Димитријевиќ одговара и ги решава максимално своите задолженија. Одличен ученик и посветен спортист. Како што се движи по спортските патеки, наскоро кога ќе зачекори во сениорските конкуренции, нема да биде со кусок на трофеи од помладите категории. Има многу успешни спортисти кои како сениори ги освојуваат врвовите, но секогаш ќе им недостасуваам јуниорските, кадетските и младинските титули. Титули кои заминуваат засекогаш ако не се освојат во вистинското време на вистинското место. Но, на Димитријевиќ тоа нема да му недостасува. Се пробива кон височините по патека напишана во највлијателните светски учебници „за правилен и вистински развој на талентот„.

Тука можеби има уште многу елементи кои би требало да ги споиме во овие слични искуства, иако некој од нив со резултати кои малку поодамна се остварени, Вели Мумин, Примислав Димовски, Давид Бабунски, Горан Пандев...

Но како и да погледнеме, без разлика дали станува збор за индивидуален или групен спорт, секогаш, без исклучок, станува збор за индивидуална дисциплина и посветеност.

Македонија има потенцијал, но резултатите и пласманите велат дека тоа може само поединечно. Индивидуалноста остава повеќе простор за себереализација. Тоа е реална слика, најмногу и поради немањето систем за групен успех. Немање база, немање траса на движење. Групното насочување е сеште без спортски идентитет. Токму поради тоа успехот може сеште само индивидуално да се форсира, благодарение на личната посветеност, самодисциплина и љубов.

Македонија очигледно сеуште нема систем како една фудбалска репрезентација да стигне на ЕП или СП. Но, затоа има токму внатре, индивидуалци кои со својата професионалност покажуваат дека можат да играат и во најголемите екипи. Истиот пример е и во ракометот, одбојката, кошарката... Исклучок единствено е повторно каратето, спорт во кој и екипно стигнавме меѓу најдобрите во Европа.

Недостаток на финансии, недостаток на квалитетен високо-образован кадар кој е елоквентен, максимално стручен и во координација со последните светски истражувања и откритија на одделни елементи во системот на тренинг, рекуперација и финализирање, се можеби „најголемите непријатели„ на успехот за кој сите сме и жедни и гладни.

Ако реално погледнеме внатре в себе си, нема да ни е потребно многу време за да сфатиме дека Македонија уште долго ќе талка од интерес во интерес чекајќи го „вистинскиот момент„.

Нам не ни се доволни гореспоменатите успеси кои се од историско и неприкосновено квалитетно значење за сиот спорт во државата.

Нам ни е потребен успех и во масовните групни планетарно најатрактивни спортови.

Нам ни треба Светското првенство во фудбал, нам ни треба Европа, за да ја доживееме кулминацијата која веќе скоро сите цивилизирани земји ја имаат почувствувано.

Ние бараме успех кој е рамен на титула, за светот мал, можеби и незабележителен но за нас „државен празник„. Македонија нема да биде изненадување за светот ако се квалификува на следното ЕП, но овде меѓу нас во тој миг мислам дека можеби ако се спроведе анкета, тогаш многумина ќе гласаат и за поставувања дури и на нови споменици...

Затоа успехот кој минатата година ни ги разнежни емоциите и не направи позитивно мотивирани да гледаме кон иднината, денес треба веќе да го валоризираме со уште, многу повеќе и многу повисоко.

Горан Пандев, Наташа Илиевска, Стевица Ристиќ, Никола Димитријевиќ, Кире Лазаров, Примислав Димовски, Вели Мумин ќе бидат отскок кој сакаме долго да трае за да доскокнеме некаде далеку, подалеку од Јужна Африка, од Полска и Украина... многу далеку, многу подалеку, па макар тоа било и само еднаш . . .

(ова беше мое гласно размислување, кое е публикувано и во спортскиот магазин Е-Спорт)

ПАРИЧКАТА КАЈ ПАНДЕВ, ОД ЛЕПЧЕТО НА МУРИЊО

(текстот ќе биде објавен во најновиот број на спортскиот магазин Е-Спорт, во кој како подарок ќе биде вметнат и мега постер од најатрактивниот трансфер во зимскиот период во Калчо - Горан Пандев)

Бадник, 11.45 часот.

Штотуку завршив со едно од моите најголеми задоволства кога ќе пристигнат новогодишните и божиќните празници – лепчето со париче, кое со максимална посветеност го превртувам низ прсти, со надеж дека вечерата ќе ја направи уште поблагословена, дарувајќи и среќа и насмевки на секоја следна во годината пред нас. Се токмам за вториот чекор, оризот комбиниран со малку морков во најголемата моја гастрономска тајна, совршенството на Госпоѓата Сарма. Му се радувам на секој миг од вештината со која се преместувам на локациите низ кујната, додека радоста в срце ми ја дополнува емисијата која го исполнува звучниот простор во мојот стан. Нешто разбирам, нешто се мачам, нешто прескокнувам, но знам дека во секоја втора реченица се споменува или Горан или Жозе.

Фрлам око одвреме-навреме, надгледувајќи ја и рерната и ринглите, го впивам секој збор на Бергоми и Маркеџани со најголемите пофалби за играта на Горан Пандев и можеби едно од најдобрите варијанти кои Мурињо ги направил во овој мини преоден рок.

За миг запирам со активностите, се местам пред „плазмата„ и ... и поставен линк пред влезот на Џузепе Меаца.

„Ооооо...топ! Веројатно ќе го видам и Горан.„ – само што помислив ете вклучување, во живо.

Камерманот и репортерот со само една задача. Извештај за доаѓањето на Горан Пандев на првиот тренинг на Интер, неговиот разговор со Мурињо после првиот тренинг, Горан Пандев пред влез, Горан пред излез од тренинг, Горан во Милано, Горан пред автомобилот, Горан со изјава, Горан во влез пред хотел... Горан, Македонецот, Пандев, Горан, Интеристот од Лацио.... за миг се вратив во детството кога се сетив дека само еден таков серијал ми остана в глава како сликовници „Хајди на планина„, „Хајди на училиште„, „Хајди на одмор„, „Хајди кај дедо и„, „Хајди во автобус„ итн...Се доби друга димензија, исто спакувано, во продукција на најголемата телевизиска мрежа во Европа.

Горан Пандев, во еден единствен миг го засени и доаѓањето на Дејвид Бекам во Милан. Тоа се покажа и како факт во анкетата на Скај Спорт, дента на Бадник...

Долго време вака не ми затреперило срцето, не ми ги насобрало солзите на граница да се разлеат од радост, нешто што за миг ме направи силен, горд и моќен. Се чувствував како Супермен, кога ќе го слушнев она италијанското „мачедоне„... И тоа трае и трае со секое ново споменување... Го пуштив гласот на сараундот, нека чујат сите, нека се чуе низ цел град, нека се чуе до сите кои не го фаќаат во живо овој миг, нека чуе цела држава „мачедоне„, нека ечи од Атина до Брисел...

За миг заборавив и на сармата и на тавчето со грав и рибата која се вклопи во преубавиот ден.

Започна играта.

Од првиот ред на дното на тенџерето со најубавото јадење, до топка кон Киву. Го стартувам вториот ред, виткајќи ја дозата добро зачинет ориз во листот од зелка, а коментаторот ми дава поддршка и за третиот ред со „интелигентен потег на Пандев, Браво Горан, каква асистенција до Шнајдер...„... Уауу... ако вака продолжи, верувам дека ова ќе биде најубавото зачинето јадење од мојата гастрономска уметност.

„Горан по левата страна повторно со уште еден потег кој најавува дека Мурињо бил во право со неговиот избор„ - веќе ми создава чувство кое е неприкосновено, дури и неспоредливо со последното дерби кое го гледав на Олимпико, последно и за него во дресот на моите омилени од Рим. И во тој миг се фатив себе си во мала недоумица. Јас сакам Горан да постигне гол? Јас сакам Интер да победи? Мене Интер ми стана драг? Па да, веројатно е и нормално...токму поради него... фудбалерот кој само за 24 часа беше главна вест на сите електронски и печатени медиуми низ Италија. Да, да...веројатно е така, иако никогаш не би можел да бидам навивач на Интер, Горан има приоритет... да, да ... веројатно...

Заврши натпреварот. Дури и голот кој ме потресе и ми направи застрашувачка тахикардија, не ми беше криво што сепак не го постигна тој. Изигра прекрасно деби. Направи одличен старт.

Прес конференцијата во која запаметив само едно и ќе го паметам само тоа секогаш ми го направи денот уште повеличенствен. На прашањето зошто стартувал со Горан кога само што пристигна, што не е негов принцип досега како тренер, Мурињо одговори кратко и едноставно:

„Тоа е фудбалер кој игра со срце„.

Ми затрепери гласот кој копнееше да пушти рик познат само за кралот на животните. Се наежив. Ги исклучив апаратите кои ми ја пренесуваа сликата од Италија. Доволно ми беше. Го видов и чув најважното..

Горан ја направи бадниковата вечер најубава во секој македонски фудбалско-симпатизерски дом.

Не знаев што да направам од радост.

Сакав да летнам до Милано и да му честитам од срце. Да го прегрнам и да му кажам да знае, дека денес цела Македонија дишеше во еден здив со него, без оглед „кој за кој тим навива„. Но тоа не можев да го направам, барем не физички, иако на моменти се почувствував и како Супермен.

Но, знаев што можам да направам веднаш... Го зедов мобилниот, свртив 14 бројки и...

Јас: Ало... Горан, како си?

Горан: Еее, Филе, добро, добро (му се чувствуваше радоста и среќата уште во првите зборови)...како си ти?

Јас: ...Мајсторе, фантастично! Денес мислам дека ни го направи најубавиот ден, на сите во Македонија! БРАВО!...не знам како да ти ги пренесам чувствата... (јас преполнет со адреналин)

Горан: Фала, фала... да, да, добро беше... ќе биде и подобро...

Јас: Горан, кога веќе сме во муабет сакам нешто да те прашам, па може и да им го пренесам тоа на моите пријатели кои денес дишеа со тебе. Може?

Горан: Ајде, ајде...знаеш дека секогаш може (веселата насмевка му патуваше од Милано до Скопје со неверојатна експлозија)

Јас: Како се чувствуваш сега веќе после се? После проблемите со Лацио? Сега кога заврши се и кога веќе покажа на сите во Италија дека ти си тој што сака да игра...

Горан: Па мојата кариера прво не замислував дека вака ќе продолжи со Лацио. Но, знаеш се што се случуваше. Добив многу понуди , но сакав да останам во Италија. Затоа и понудата од Интер ми беше една од најприфатливите. Важно ми беше пред се, да играм... но, ете одлично се заврши.

Јас: Го чув Мурињо што кажа за тебе. Каква ти е комуникацијата со него, знаејќи дека сепак е малку ексцентричен и понекогаш премногу, според мои стандарди, дрзок?

Горан: ...хахахаахаха, не, не Мурињо е прекрасен човек. За сите играчи во клубот има позитивно мислење. Сепак се работи за еден од најдобрите тренери во светот. Тоа е човек што ќе ти каже се во лице. Мислам дека е еден од ретките. Секогаш кажува што да работиш, на секој посебно, и тоа е секогаш за доброто на фудбалерот. Да, мене ме прифати многу позитивно и сме во одлична комуникација.

Јас: Одлично... хмм, вака кога те слушам, ќе направиш и јас да почнам веќе да го гледам малку од друг аспект, иако понекогаш знаел да ме извади од такт... хахахахаха... Горан, каде живееш сега во Милано?

Горан: Па сеуште бараме стан со Надица. Ќе видиме. Знам дека ќе бидеме во центарот. Но сеуште не сме одбрале...

Јас: На „Ла Мадонина„ ќе бидеш првпат. Какво е чувството? Верувам дека ова е посебно доживување за тебе?

Горан: Уф, чувството е прекрасно. Тоа е едно од најголемите дербија во Италија. Посебно што мислам дека Интер и Милан до крај ќе се борат за Скудетото во Италија, со таа разлика што повеќе од сигурно сум убеден дека ќе го освои Интер... (последниот збор му се развлече низ долга благопријатна насмевка)

Јас: Што со Лигата на Шампионите? Повторно си таму меѓу најквалитетните? Овојпат можеби и во најтешкиот дуел, против еден од најдобрите клубови во Европа,Челзи.

Горан:...хммм... види, тоа ми беше еден и од приоритетите, да заиграм во Лигата на шампионите. Интер има големи шанси да го помине Челзи. Мислам дека можеме да стигнеме и до финалето во кое оваа година и ќе ја освоиме Лигата на Шампионите. Ние сите веруваме во тоа, иако нема да биде лесно против Челзи.

Јас: Горан, како гледаш сега на целиот медиумски интерес во Италија кон тебе? Главен лик си во сите вести деновиве?

Горан: ...па, тоа е најмногу поради тоа што мојот случај беше еден од ретките во Италија, нешто што е несекојдневно. Бев еден од оние кои секоја година во Лацио постигнуваа над 10 гола и одеднаш бев тргнат. Сите новинари уште од старт го поставуваа прашањето „зошто?„. Почнаа понудите. Лотито правеше чудни чекори. Новинарите едно време помислија дека тој ќе ја прифати дури и понудата на Јуве и покрај тоа што Мурињо и Интер кажаа дека сакаат да ме видат клубот. И тоа се поради тоа што јас сакав само во Интер и никаде на друго место. Само тука го гледам напредокот во мојата кариера. И веројатно затоа и сега има симпатии и таква медиумска поддршка кон мојот трансфер...

Јас: Горан, не те задржувам веќе... Благодарам и уште еднаш ЧЕСТИТКИ!... ќе се чуеме после „Ла Мадонина„ ...и со среќа...

Горан: ...фала, фала...поздрав и се слушаме.

Го спуштив телефонот на маса и останав да го вдишувам разговорот во наредните 20-тина минути.

Ми текна дека го заборавив последното прашање....аааааааа, сега ми е криво... како можев? Како можев?... а таман сакав да го прашам дали вечерва со Надица ќе имаат во Милано „лепче со паричка„ (кое ќе мора евентуално Наде да го замеси)... како можев да заборавам? ...а сега веќе не сакав да го реметам пак, затоа што знам дека и онака по којзнае колку пати го вртат неговиот број за некакви прашања... ништо, тоа е тоа... како можев?...

Го свртив погледот кон мојата рерна, каде лепчето ја доби поскауваната големина. Ќе го кинеме подоцна и се надевам дека паричето подоцна ќе му падне на најмладиот во семејството... дај Боже...

И ми се проврте уште еднаш непоставеното прашање. Но, во истиот миг сфатив дека можеби и не треба да ми биде криво.

И да има и да нема лепче со паричка Горан веќе „ја доби паричката„ .

Да, ја доби!

И тоа од лепчето на Мурињо . . .

ПРЕД НОВ ПРЕДИЗВИК . . .

Една година остана зад нас, година во која се срушија сите рекорди и година која ќе остане запишана во светската историја на фудбалот како „нова граница„ за која во наредните децении или век некој ќе треба тоа да го сруши.
Барселона, повеќе од сигурно е, дека тоа нема да го направи, барем не во следниот период. Иако се чудам на многумина кои пишуваат во контекст „толку беше, оваа година нема да го повторат истото...„ итн. Јас само ќе поставам прашање, а дали некој до сега го направил, па за да е толку лесно дури и да го повтори?
Но, тоа ќе го оставам на оние кои фудбалот не го разбираат во неговата суштина и кои мене воопшто не ми биле предизвик ниту да одговорам, а уште помалку да се „трошам„ на таквите констатации.

Што е важно?

Пред нас е исклучително тешка година. Тешка година во која ќе има премногу силни соочувања во борбата за двете титули кои ќе бидат и најважни за освојување, Ла Лига и Лигата на Шампионите. Само еден рекорд сега може да биде предизвик, рекорд кој вели „никогаш НИКОЈ ја нема одбрането титулата во Лигата на Шампионите„.
Можеби тоа е следниот најсилен предизвик.

Дали е можно?

Реално и теоретски, да, можно е. Но, прашање на кое е тешко да се одговори е „дали конкуренцијата е посилна од минатата година?„.
Тука „лежи„ и единствениот одговор.

Ако тргнам по некој редослед „без ред„, не треба да биде тешко да се заклучи дека конкуренцијата е многу посилна, без оглед кој ќе продолжи понатаму и против кого може да играат во секој следен чекор на патот до Мадрид.

Inter, доволно силен за да може тешко да се премости во секој следен евентуален чекор. Силна и цврста одбрана, која тешко прима голови и одбрана која веќе добро ја има проучено средната линија на Барса, која на некој начин во изминатите натпревари, посебно оној на Камп Ноу, одлично ја заврши работата. Дуплицирањето и ротирањето на Иниеста и Чаби, во секој следен напад на различни страни, веќе нема да пројдат кај Мурињо, уште помалку кај Камбијасо кој беше комплетно збунет 45 минути. Тоа кај големите клубови и искусните тренери поминува само еднаш.

Ако пак пројде Chelsea, тоа е веќе добро позната работа. Единствен клуб во ЛШ кој нималку (со години) не одговара на играта на Барса се токму сините. Казан направи копи-пејст и успеа, но Казан не е Челски за да можеше тоа да го прави постојано во секоја прилика. Кога разговарам со било кој од клубот, секогаш одговорот им е „само не Челзи или ако мора, нека биде во финале„. Тоа кажува повеќе од се што и јас би напишал...

Milan? Па со оглед што секогаш е расположен за Шампионска игра е исто така голема опасност. Со Дињо и Бекс се веќе многу покомпетитивни отколку порано. А згора на се, тие се само со таа цел. Со години наназад, најопасни се кога се „отпишани„. Manchester United, не би го ставил во оваа група, затоа што тоа е еден од гигантите со кој секое соочување може да биде веќе празник во Каталонија. Јунајтед е далеку од моќта која ја имаше до лани, а сега пак веќе не е ни во состојба да игра „игра„ која не е негова препознатлива. Значи, ако Ферги лани можеше (но поради докажување со медиумите, не сакаше) да игра како Челзи во Рим, оваа година и да сака нема да може.

Bayern Munich е уште една од точките која има среден ред со многу слична игра како и Барса, но разликата е во многу помалку пасови и најчесто тие се одвиваат преку две точки на средниот ред. На прв поглед, лесно би се справиле ако се неутрализираат тие точки, но не станува збор за класични фудбалери од среден ред. Баерн Минхен исто така има неколку поливалентни фудбалери кои многу добро знаат да играат одбрана и лесно да го трансформираат нападот во одбрана и обратно.

Sevilla? Уф, не сакам да споменувам. Пред неколку недели пишував токму за неа. Тоа е единствениот тим во Ла Лига кој може да го победи и Реал и Барса, во секое време. Две исклучително брзи крила, моќни, кои создаваат неверојатно брзо вишок во контра кон уште поопасните централни „високи„ напаѓачи. Нешто за кое многу тимови нема да имаат решение ниту во Лигата на Шампионите. Ако некоја екипа има можност да направи изненадување и далеку да стигне, тоа ќе бидат токму тие.

Arsenal и останатите, не би ги споменувал, односно, нив би ги ставил во таа не толку опасна група на противници. Како и да е, нема да биде ниту пак лесно, но сепак малку полесно од претходните.

А во Ла Лига, сем андалузијците кои покажаа дека можат и кои ќе бидат тешко соочување и во реваншот од Копа дел Реи, (а веднаш потоа и во редовното коло) не гледам друг противник кој може да направи пореметување на табелата. Ел Класико, стандардно без коментар (и во едната и другата варијанта), бидејќи тоа е пред се предизвик од прва категорија.

Ла Лига е поверојатна оваа година од Лигата на Шампионите. Копа дел Реи можеби во ваквов распоред на силите и треба да се напушти. Експериментите со Чигрински, Максвел и Бојан кои Пеп ги форсираше на натпреварот од Купот се веројатно можност за изненадување во некои од натпреварите од УЕФА. Сега засега тоа изгледа неуспешно и тешко дека ќе помине.

Токму затоа, веројатноста дека ќе се одбрани титулата е многу тешка. Една- сигурно. Двете потешко, иако и тоа може да биде реално, ако Африканскиот Куп донесе „изненадување„ кај противничките екипи. Но, трите титули во првиот дел од сезоната, многу тешко. А можеби и најпаметно е да биде и токму така.

Годината на Светското Првенство, нека биде и година во која ќе се постави нов рекорд.

Нека се одбрани она што никому досега не му успеало...