31.1.13

РОУРА Е ТОЈ ШТО ВЕЧЕРВА ТРЕБА ДА БИДЕ ЗАМИСЛЕН

Изедначен, атрактивен и максимално отворен натпревар. Од пред почетокот на 90-те минути, па се` до последното свирче. Моу денес, иако на крај нерешено, излезе помудар од Роура. Удри во 75-та минута на Барса, токму таму каде ни Роура, ниту ние не очекувавме. Крајот, кога Барса е најсилна.
 

Да почнеме со ред, прво со "високата трева" која многумина сеуште не ја разбираат или не обрнуваат внимание, маргинализирајќи ја само како манипулативен медиумски трик. 
(ова се однесува на голема група балкански новинари)


Што значи "висока трева" на која не е навикната ФКБарселона? 

Значи, споро тркалање во тријаголните додавања, поспоро водење во трк, побрзо пристигнување од страна на противничките фудбалери и можност за ефективно пресекување на додавањето при игра со "директен чувар на нога". Тоа воопшто не е хир на Моу, ниту пак медиумски финти. Да, можеби тоа е нејасно и неразбирливо за македонски фудбалер кој игра на "ливада" (за жал) или за навивач кој никогаш не стапнал на високо квалитетен терен, но во светскиот фудбал тоа едно од првите места на борба, уште пред да започне натпреварот. Тоа е и едно од првите нарачки на Моу кога има тежок противник, нешто што ми го има потврдено и покојниот Томислав Ивиќ еден од најдобрите некогашни пријатели и учители на португалецот. Но, таа "висока трева" во случајов можеше да биде кобна и за домаќинот кој исто така игра брз фудбал вообичаено, кога топката од Карваљо не стигна до Лопез и беше пресечена од Педро. Токму силата на стандардно тренираниот удар е успорување од "високата трева".

Голманските избори и на двете страни беа втората точка на нејаснотии и момент на премостување на предноста. Едните со Адан или Лопез, другите со Валдес или Пинто. Каде и да си, притисокот беше огромен. Лопез беше изборот на Моу пред се` поради тоа што подобро го познава шутот на Меси од Адан, кој пак никогаш не бранел против аргентинецот. Второ, во начелна предност беше Лопез поради "минат труд" против ФКБ, што на крај се покажа како совршен избор. И двете точки тука беа релативно на високо ниво и со максимална покриеност на одговорноста. Дури не се почувствува ни отсуството на Рамос и Пепе во ова Класико, сем во жолтите и црвени картони, хипотетички.


Моу имаше и одлична поставеност во брзите транзиции и лево кон Кристијано и десно кон Каљехон. За жал Каљехон беше "заспаната убавица" која ја стави во офсајд-криза цела одбрана (иако токму тој 2 секунди претходно ја одложи гол ситуацијата пред Лопез) и Сеск од "промашена точка" го премести во "точка за пресврт" и водство за Барса. Малку неискористена беше покриеноста и активноста од страна на Бензема, но очигледно французинот беше индиспониран во првото полувреме, посебно после 100%-та шанса која ја имаше за да го совлада Пинто. Дури ни одморот не го одмори Бензема.


Пресингот и високата одбрана од нападот на Реал на стартот имаше за цел да се реализира предност во првите 15 минути. Но, не се оствари. 


Врамнотежувањето на ФКБарселона во продолжението се очекуваше, пред се` поради тоа што средината на првото и стартот на второто полувреме не го донесе истиот пресинг како на почетокот. Затоа и падна првиот гол во корист на каталонците. Тие само за 7 минути во вториот дел ја преземаа иницијативата, ги компонираа своите тријаголници на секое пречекорување на линиите и голот беше само последица. 

Моу иако со Реал го најде решението против многуте пасови и тријаголници на школата на Барса, без оглед дали ја води Пеп, Тито или Роура, не го исфорсира тоа како на стартот. Искрено, помислив дека тука започнува препознатливиот рецитал на Барса. Но, очигледно дека беше сочувано истото за последните 15 минути, тогаш кога Барса е и најсилна. 

Моу тука го направи пресекот и изненадувањето во тактичко-технички аспект. 

(и врапчињата веќе знаат дека ако против Барса играш длабока/висока одбрана под пресинг, сигурно ќе ја добиеш. Но не постои тим кој таков напор може да издржи цели 90 минути. Затоа и се создаваат тие полиња „на висок напон“ и полиња „на одмор“. Досега Реал знаеше да издржи најмногу „под висок напон“, но на крај ја губеше силата. Овојпат, остави поголемо „поле за одмор“ во средината за да го сочува „високиот напон“ за крај. И успеа)


Измената со Лука беше логична и очекувана. Иако Лука само ја премости индиспонираноста сепак не ја елиминираше. Внесе малку свежина и одвлекување уште на „еден плус“ од одбраната на Барса создавајќи простор плус за Кристијано и невнимание при вметнувањата "вишок" како она со Баран при постигнувањето на голот.
 

Факт е и уште една работа. Токму тој кој го спомнав, Баран, одлично си ја заврши работата. Без загубен дуел и без грешка во позиционирање, дури и при примање на голот. А за изедначувањето и да не зборуваме. Само ќе му ги додаде атрибутите со кои можеме да кажеме дека е играч на натпреварот, го изигра својот животен натпревар. Барем до сега, со своите 19 години.
 

Можеби единствената грешка на Моу беше со Бензема и Игуаин, но сега е многу полесно да се констатира тоа откога е се` завршено. Ако само првиот удар на Бензема пројдеше зад Пинто, сигурно дека Моу ќе се гордееше со својот почетен избор.
 

Роура пристојно го поентираше своето прво самостојно Класико. Дали е „добро“ или е „помалку добро“, ќе треба да се самоанализира утре. Беше поразлично од сите досега, бидејќи беше поповлечено позициониран и дозволи да биде убиена „тики-така“ тактиката поради тој свој експеримент на повлеченост на сите три линии. Но, против вечерашниот Моу тоа и не е нешто што можеше да биде поразлично. 

Моу вечерва го истрча Реал, како да требаше да го трча ротвајлерот покрај Кеј. Реал иако ослабнат покажа поголема цврстина, со многу помалку критични точки на нефокусираност и индоспонираност за разлика од комплетната, ФКБарселона, и многу пофаворизирана вечерва. 

(Виља со право беше налутен и нерасположен. Иниеста не го видов, Чави некако ми избега од хоризонтот во кој сум навикнат да го гледам, а Бускетс го видовте? Играше?)

Затоа иако нерешено, иако дома, Реал за нијанса вечерва може да е со мала предност во оценката. Моу го надмудри Роура и само малку му недостасуваше среќа за да дојде на 27 февруари со гол предност. Иако да бидеме искрени и покрај лошата игра и за ФКБарселона може да важи истото, ако Педро и Иниеста пред се` беа пофокусирани.


А за фудбалерите на Реал, само ќе претпоставам како се чувствуваат вечерва. Ќе се присетам на зборовите на Горан Пандев кога играше „под водство на Моу“ против ФКБарселона со Интер и кога во муабетот после натпреварот ми рече: „...синоќа умревме. Денес не можеме да одиме. Маста ни ја извади Моу. Мускуливе денес не ги чувствуѕвам од што ја оставивме и душата на терен. Затоа денес ни даде цел ден одмор. На тренинг се враќаме дури утре.“


Тоа е тоа. Тоа е убавината на неизвесноста на фудбалот и тежината на изборот.


И на крај само ќе потенцирам уште еден детал за еден од најдобрите, најпосветените и најдисциплинираните фудбалери на светот, Карлес Пујол. Пролетува запалка покрај Пике. Овој ја зема од тревата и му ја покажува судијата сакајќи да го пријави како инцидент. Пујол доаѓа до него, му ја одзема од рака и ја фрла зад голот, велејќи му: "Остај запалката, фати го твојот човек и внимавај сега на корнерот". Тоа е вистински капитен, тоа е Карлес Пујол.

30.1.13

ПАНЧЕВ БЕШЕ ИЗБОРОТ НА КРУЈФ ПРЕД РОМАРИО ВО ФКБАРСЕЛОНА

Денес сите му го честитаат роденденот на Ромарио, кој својот зенит го постигнува во ФКБарселона. Но, дали знаете дека Јохан Крујф пред доаѓањето на Ромарио во Барселона ја имаше испратено понудата до Дарко Панчев? Откога Дарко Панчев ја одбива понудата од Крујф да заигра во Барселона, скаутите веднаш се пуштаат во носење на друг фудбалер. И така го пронаоѓаат Ромарио од ПСВ. А во меѓувреме Дарко Панчев ја одбива и понудата од Арсен Венгер за доаѓање во Монако. На крај го одбира Интер и заминува во Милано.

27.1.13

Зошто Македонија не заслужува успешна спортска приказна?


Затоа што пред се` дека е земја во која нема никакви вредности. Да одиме по ред, „зошто“.

Македонија со само милион и пол народ има скоро 200.000 „новинари“. Што е повеќе дури и од земји кои имаат по 50-тина милиони жители. Македонија има повеќе од 300.000 спортски аналитичари, скоро сите се селектори, во слободното време кога не се политичари и стручњаци по економски прашања.
Поради тоа изобилство на богатство си го имаме проблемот. Ова што го пишав сите си го знаеме и многупати си го пишуваме и препишуваме.

Но, дали сме во исто време свесни дека истите тие луѓе се богатство од лицемерие, хохштаплерај, цинизам, полтронство и завидливост?

Дали сме свесни во исто време дека приказните за "мирољубивиот, пријателски, полн со љубов, доверба и умен народ" се само прикаски „од дедовото луле“?

Ние сме можеби се` друго, но тоа не. Ниту мирољубиви, ниту пријателски расположени, ниту преполнети со Љубов, ниту базирани на доверба и ниту сме умен народ какви замислуваме дека сме и какви најчесто се форсираме себе си за време на Избори.

Проблемот е што сакаме да си се лажеме, тоа ни е поубавата страна. И сакаме да си веруваме во неа.

Ако не ми верувате, подразмислете и ајде напишете го различното, каде јас тоа грешам?

Колкупати сте сте нашле во муабет каде некој некого критикува, но не професионално, туку како личност, а замислете тој што критикува воопшто и да не ја познава таа личност?

Колкупати сте се нашле во ситуација да слушате само за обвинувања, кој каде згрешил, зошто е крив, а во ниту еден миг да не слушнете за Благодарност во истиот контекст, да слушнете за потврда на нечиј успех и афирмација на тој туѓ успех?

Колкупати сте дошле во себеразмислување да се засрамите што не сте го пофалиле вашиот колега што имал повеќе храброст да го пише она кое вие од „икс“ причини сте „морале“ да го премолчите?

Колку време воопшто трошите во денот за да зборувате за други луѓе, колеги и слично наместо да анализирате и разменувате информации во контекст на кревање на вашиот квалитет на работата, усовршување и тренинг? (се` е тренинг, како што спортистите тренираат секојдневно, така и новинарите тренираат со пишување на висококвалитетни текстови, учат од поуспешните колеги и читаат од „книгата на Универзумот“)

Колкупати во текот на денот гледате и слушате за афектите кои шират само лутина и нервоза? А не се трудите тоа да го инхибирате, туку влетувате „со грло во трњата“?

Колку маса од луѓе околу вас напредуваат благодарение на нечии „скриени вредност“ без разлика дали се функционерски или се „мито-лошки“?

Колкупати сте ја сфатиле суштината и сметате дека таа е успешна ако сте вие внатре, а ако има промена во која вие не сте внатре, веднаш ја осудувате на пропаст?

Колкупати самите себе си се убедувате дека знаете се` и дека за вас нема нешто кое треба допрва да го совладате и научите?

Тука сте сеуште?

Ако стигнавте до овој дел од мојот текст, тогаш можеби и да има надеж за вас. Но, само како единка.
Затоа што од овој момент, можете да размислите и да се промените себе си во позитивна насока.
Или другата патека ви е да го исплукате и овој текст, нормално и мене заедно со него и да бидете повторно уште еден од неуспешните луѓе кои мака мачат со себе и својата фрустрација, замислувајќи се дека врвот на светот.

Бидејќи во Македонија во моментот вирее токму тоа, во најголема мерка, Македонија не треба да ја доживее успешната спортска приказна. Не заслужува да се пишува за спортскиот успех, туркајќи ги пак во меѓувреме генералните проблеми со самите себе „под чергиче“.

Прво треба Освестување, па преминување на Светлата страна во која ќе нема недостиг на позитивна енергија, па градење од „нула“. Па дури потоа ќе можеме со чисто срце да навиваме за Успехот. И да ја доживееме врвната цел, добиена со помош на Универзумот.

Тогаш можеби и ќе бидеме успешни.
Како луѓе.
Како народ.

Мое е да напишам, вистински и чесно. А како вие ќе го протолкувате ова и како потоа ќе реагирате, тоа е апсолутно ваше право и  ваша чест.